Lia en Taco bij de Vietnamezen

Shamian Island

Langzaam maar zeker verdwijnt het oude Kanton onder een laag beton. Oude wijken worden met de grond gelijk gemaakt en vervangen door wolkenkrabber na wolkenkrabber. Als je aan een Chinees vraagt of ze het niet jammer vinden dat al het oude verdwijnt, zeggen ze dat niemand daar meer wil wonen, het is te donker, te vies, te nauw.

Een van de plekjes in de stad waar het ‘oude’ nog bestaat is Shamian Island. Niet een oude Chinese wijk dit keer maar een eilandje van 300 m breed en 640 m lang, omgeven door een kanaal en het modderige water van de Parelrivier. In de 19e eeuw werd Shamian een ‘concessie’ van de Britten en de Fransen, als onderdeel van de buit van de Opiumoorlogen. Een beschamend stukje geschiedenis waarbij de Chinezen gedwongen werden handel te drijven met het Westen. En alhoewel ze geen handel wilden, verloren ze de oorlog en werden ze verplicht de kosten ervan te betalen, o.a. in de vorm van Shamian.

Shamian is nu een kleine oase in deze stad van 12 miljoen inwoners. Er groeien prachtige banyanbomen waardoor het heerlijk schaduwrijk is. De beelden en mooie bloemperken lokken tientallen bruidspaartjes die daar hun bruidsfoto’s laten maken. Vaak in gehuurde pakken en jurken, op slippertjes en met de hakken in de hand. De meesten hebben een voorkeur voor crèmekleurige jurken, maar we hebben ook al felrode jurken, gothic outfits en matrozenpakjes gezien.

Omdat de overheid veel bezoekers aan Shamian Island verwacht tijdens de Asian Games in November liggen ook hier bijna alle straten en stoepen overhoop. De bruidsparen banen zich een weg tussen het stof en de losliggende tegels om toch nog een gunstig plekje te vinden voor de foto´s.

Op Shamian Island ligt ook het White Swan Hotel. Het hotel is gespecialiseerd in het huisvesten van voornamelijk Amerikaanse gezinnen die hun Chinese adoptiekindertjes komen ophalen. Je ziet regelmatig piepkleine Chinese baby’tjes in de armen van grote blonde papa´s. Het is een vertederend gezicht maar ook vreemd in een stad waar je elders bijna geen buitenlanders tegenkomt.

We komen graag op Shamian, er is schaduw, er zijn souvenierwinkeltjes en er zijn terrasjes, en als je daar gaat zitten waan je je weer heel even terug in Europa, totdat je aan een alleraardigst Chinees meisje moet duidelijk maken wat je wilt eten en drinken.

Reacties

Reacties

Mieke

En wij Nederlanders zijn natuurlijk gek op terrrasjes, met of zonder schaduw. Dan wordt het misschien toch tijd dat je een kopje koffie leert bestellen in het Chinees? Ik kijk al uit naar het eerste verhaal waarin je uitlegt hoe je dat moet doen.......

Liefs Mieke

thea

Ach Lia wat was het koffiebestellen dan toch makkelijk bij ons aan de aav balie en je kon er ook nog mee op het "terras"gaan zitten
Zie je je hoeft niet zo ver weg te gaan voor een lekker bakkie
Groetjes Thea

Ger

Mooi verteld Lia, je krijgt zo toch een beeld van hoe het daar zo is en een stukje historie. Leuk dat je daar nog iets van de Westerse thuiswereld kan proeven.
liefs, Ger

Marja

Lia, weer een mooi verhaal! Jij ziet het en beschrijft het zo,dat wij goed kunnen indenken hoe heerlijk het daar moet zijn.
Daar gelukkig geen hoogbouw, maar schaduw van bomen, winkeltjes en terrasjes, bruidspaartjes en al!
Was het eten lekker?
Groetjes, liefs Marja

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!