Voor mijn vader
`Als we met elkaar trouwen´, zei mijn vader tegen mijn moeder in 1955, ga je dan wel met me mee naar het buitenland?´. En mijn moeder, die wel in was voor avontuur, antwoordde volmondig ´Ja!´. Een jaar later was ik er en woonden we in ons eerste buitenland, in Hasselt, net over de grens bij Eindhoven, en werkte mijn vader bij de plaatselijke Philipsfabriek.
Nooit heb ik stilgestaan bij het ‘andere’ leven dat we leidden. In Hasselt ging ik naar de papschool en praatte Hasselts. In Congo ging ik naar een Belgische school en praatte Frans. We woonden in een flat en keken uit op de Congorivier. In Waalre, in Brabant, waar we tussendoor even woonden, ging ik naar de nonnenschool en praatte Brabants. De nonnen liepen in grote witte gewaden en hadden exotische namen als zuster Clementina en zuster Immaculata. In Buenos Aires ging ik naar de lagere school en duurde het even voordat ik Spaans sprak. De juf zette me voor de klas en liet me de rollende r oefenen, en toen ik dat kon, ging de rest vanzelf. In San José werd het een Amerikaanse school en was er een Graduation Ceremony toen ik van de lagere school overging naar de middelbare school. In Lima volgde nog een Amerikaanse school. Ik werd een puber, ging uit dansen en mijn eerste vriendje verhuisde naar een ander buitenland. Thuis spraken we Nederlands, ik maakte mijn huiswerk in het Engels en met mijn vrienden sprak ik Spaans. Bijzonder? Helemaal niet. Iedereen die ik kende was precies zoals wij.
In 1973 keerden we voorgoed naar Nederland terug. En ik deed wat ik altijd al gedaan had, in het land waar ik thuishoorde maar waar veel dingen me vreemd waren geworden. Ik paste me aan en werd weer Hollands, leerde fietsen en schaatsen, boterhammen met kaas eten, mijn eigen bed opmaken, drie keer zoenen, en de hele kamer feliciteren bij een verjaardag.
Toen ik Taco tegenkwam, bleek hij net zo in te zijn voor avontuur als mijn moeder zoveel jaren daarvoor. Maar de vraag of hij uitgezonden wilde worden, kwam pas toen Gemma en Wouter volwassen waren, en toen zeiden we allebei volmondig ‘Ja!’. Ik wist waar ik aan begon.
Mijn leven in Indonesië 57 jaar nadat mijn ouders naar Hasselt vertrokken, lijkt veel op hun leven, ondanks de nieuwe communicatiemiddelen, het gemak waarmee we kunnen reizen en de importproducten in de supermarkten. Het wezenlijke, nieuwe vrienden maken, een nieuwe taal leren, een nieuwe cultuur leren kennen, is hetzelfde gebleven. Ik leun op mijn ervaringen van lang geleden en kan zelfs een steun zijn voor jonge vrouwen die het allemaal voor het eerst doen. De voornaamste les die ik heb geleerd? Nieuwsgierig blijven en niet oordelen.
De beslissing van mijn ouders heeft ook mijn kinderen beïnvloed. Kwam het door alle verhalen van opa en oma bij de albums vol met zwart-wit foto’s, door de logé’s uit verre landen, door hun stages die niet lekker dichtbij werden gezocht maar in Costa Rica en Amerika? Hoe dan ook, het zijn wereldburgers geworden waar we trots op zijn.
Op 17 december overleed mijn vader, 84 jaar oud. Dankjewel pap, voor mijn leven. Niet beter dan het leven van anderen, wel anders. Een rijk leven.
Reacties
Reacties
Dag Lia,
Ja, Taco schreef al dat je vader een bijzondere (schoon)vader is geweest. Mooi hoe je, zo kort na zijn overlijden, over hem schrijft. Fijn dat je zulke goede herinneringen aan hem hebt overgehouden. Sterkte met alles en tot ziens weer.
Lieve Lia en Taco
Gecondoleerd met het verlies van jullie (schoon)vader. Wat een gemis! Ik wens jullie sterkte. Veel liefs uit een erg koud Nederland Liefs Frans en Dick
Mooi gesproken Lia.
Mooi... Blijf over hem schrijven! Ik wil nog veel meer lezen
Lieve schat
Wat een prachtig verhaal weer. Ontroerend. Het laat goed zien hoe jouw leven in die verschillende landen was. Misschien niet beter, maar wel heel bijzonder. Uiteraard hebben die ervaringen jou gevormd tot het mooie mens dat je nu bent. En de appel valt dus niet ver van de boom. Dat blijkt bij jullie kids ook weer.
Thanks for this wonderful tribute to your father.
Love, Hanny
Lieve Lia,
Ik heb je verhaal met tranen in de ogen gelezen.Wat een rijke ervaring van een mooie, warme familie!Blijf genieten van alle het nieuws dat op je afkomt en blijf vooral verhalen schrijven!x uit België , je 1ste buitenland
Je hebt me aan het huilen gemaakt...
Mooi!
Dat je veel buiten nederland bent geweest wist ik wel maar zoveel
Ja en dan gebeuren die dingen het verlies van je vader heel triest om er dan niet bij te kunnen zijn
Veel sterkte dit mooie verhaal heeft je er vast bij geholpen
Hoi Lia en Taco,
heel veel kilometers, indrukken, culturen, talen, emoties én liefde in één verhaal samengevat. Fijn weer van je en jullie te lezen. Te lang al niet gesproken, laat staan gezien. Heel veel goeds jullie daar. Missen jullie. Uit een hollands Alphen (-10 graden, sneeuw, ijs, >800km file). Marja en Leo.
Mooi verhaal en ook ik heb tranen in mijn ogen. Vanuit Friesland was de familie in Eindhoven en omgeving altijd bijzonder. En op zich ook al een soort buitenland en door de zachte g ook exotisch. De verhalen van mijn moeder dat ze oppas was voor jullie in Hasselt en in de bediening opp feestjes van je ouders zijn mooi voor mij. De kwetsbaarheid van je ouders op het feest van Clarens en Agnes, ik heb ook mooie en fijne herinneringen aan je vader. Bijzonder dat je dit mooie verhaal op mijn verjaardag schrijft. Groetjes uit een besneeuwd Friesland
Jouw vader was inderdaad een bijzondere man. Wij hebben altijd (sinds 1974 in Peru) een heel fijn contact met hem gehad. Niet alleen als Philips collega's, maar veel meer als heel goede vrienden van jouw ouders. Dat jij hem op deze manier zo in ere houdt, verdient hij absoluut en vinden wij echt prachtig. Hij was een echte familie-man. Een hartelijke groet.
Een fijn verhaal Lia, maar je vader was ook een hele fijne man. Je zal hem zeker missen, de pijn wordt met de tijd minder, maar missen blijft. Ik "praat" na 4,5 jaar nog bijna dagelijks met de mijne. liefs uit Noord-Frankrijk Rike en Hans
Weer een mooi verhaal. Wat een ervaring allemaal. Heerlijk dat we samen nog zo gezellig hebben bijgekletst dinsdag in Malang. We konden duidelijk merken hoe jullie samen geniet van dit andere leven. We konden even genieten van jullie buitenlands bestaan.
Trima. kassih
Lia & Taco, gecondoleerd. Ik weet dat jouw vader ook een fantastische band had met Gemma en Wouter. Hij is altijd jong gebleven!
Hoi Lia, knap dat je dit zo kunt
verwoorden, dit is precies zoals wij jou in China hebben leren kennen, een prachtmens en een (schoon)zus om trots op te zijn!!
Hoi Lia, nu snap ik hoe jij je zo "moeiteloos "aanpast. Je hebt dit in je jeugd ook gedaan. Knap, om het op latere leeftijd weer op te pakken. Gecondoleerd met het verlies van je vader. Denk je, dat je moeder zich alleen kan redden?
Dag Lia,
Ontroerend mooi zoals je over je vader schrijft.Hij is zeker naast Taco de man die jou leven enorm heeft verrijkt.Gecondoleerd met het verlies van deze bijzondere man in jullie leven.
een hartelijke groet uit een ijskoud Nederland waar al het nieuws in het teken staat van een naderende elfstedentocht. Margreet en Wim Swart
Lieve zus, je verhaal roept veel herinneringen op waar ik naast een traantje ook een fijn gevoel van krijg. Wat hebben we het fijn gehad! Bedankt voor deze ode aan "ons pap". Kus voor nu en straks een echte knuffel in april!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}