Buiten is het ruim 30 graden Celsius, binnen bij de airconditioning zitten drie aanstaande Zwarte Pieten en één Sint. De uitnodigingen zijn verstuurd, de cadeaus afgeleverd bij huize Zantinge, en de Nederlandse en Belgische kindertjes wachten vol spanning op wat er komen gaat. Niet dat ze het allemaal even goed begrijpen. Op één afgeleverd cadeautje staat groot geschreven: for Sarah, from Mommy and Daddy. Gelukkig kan ze nog niet lezen. Aan de brieven die de ouders hebben ingeleverd, met een kort verhaaltje of gedicht over hun kind, leiden we af welke taal ze spreken, Nederlands/ Vlaams, Indonesisch of Engels. Dat is handig om te weten voor de Sint.

We maken de kist van de Nederlandse Klub Surabaya open en meteen ruiken we een overweldigende mottenballenlucht. Voorzichtig laden we alle spullen uit, Pietmaillots, Sintbaard en -pruik, handschoenen, een Sintstaf in drie delen en 2 roedes. Unaniem besluiten we die maar in de kist terug te doen, die arme kinderen hier schrikken al genoeg van die lange blanke man met zijn witte baard en zijn Zwarte Pieten. Om in de stemming te komen tijdens het verkleden, luisteren we naar een Sinterklaas CD met een zeer deftig zingend Vlaams kinderkoor en eten we van de uitzonderlijk goed gelukte imitatie speculaaskoek die Piet Sjaan heeft gebakken.

Net als de Zwarte Pieten en Sinterklaas geschminkt en aangekleed op pad willen gaan, op weg naar het huis van onze Belgische gastvrouw Martine, breekt er een tropische regenbui los. We stappen in onze auto’s, Sint komt met zijn hoofd tegen het plafond en zet zijn mijter maar even af. Als we bij een stoplicht staan, doet Zwarte Piet zijn raampje omlaag. De vier paar ogen van de familie op de brommer naast hem kijken hem verschrikt aan. Een stukje voor de poort van het huis van Martine staat een gehuurde becak op ons te wachten. Ons plan om de Zwarte Pieten op de becak te laten fietsen met Sint als passagier kan helaas niet doorgaan. De becak eigenaar, gehuld in een grote regencape, rent ons nog achterna als we hem voorbijrijden. Maar het regent te hard en aangezien de schmink van Zwarte Piet op waterbasis is… nee, dat risico kunnen we niet nemen.

Binnen wachten 7 kinderen met ouders en gasten op de komst van Sinterklaas. Schuchter worden de Sinterklaasliedjes gezongen, ook de ouders zijn wat minder tekstvast na vele jaren buitenland. Verder is het als vanouds, bange kinderen, stoere kinderen, verlegen kinderen en allemaal even blij met hun cadeautje. Piet Paolo snoept stiekem van de pepernoten en krijgt op zijn kop van Sinterklaas en niemand hoeft in de zak want ze zijn allemaal braaf geweest. Dan is het laatste meisje aan de beurt. In het Grote Boek van Sinterklaas staat een Nederlands gedicht op rijm, geschreven door haar vader. Sinterklaas leest het voor. Ze luistert aandachtig, neemt haar cadeautje in ontvangst, geeft Sinterklaas een hand en zegt: ‘I didn’t understand one word of it.’