Op maandagochtend 4 oktober staan we vroeg op. Een taxi brengt ons naar het East Railway Station in Guangzhou waarvandaan de treinen naar Hong Kong vertrekken. Eerst gaan we door de douane. We hebben geen visum nodig voor Hong Kong dat sinds 1997 weer bij China hoort, maar wel om China straks weer in te komen. Met ons multiple entry visum voor China is dat geen probleem. Na twee uur komen we aan op Kowloon, het deel van Hong Kong dat deel uitmaakt van het vasteland van China. We stappen uit en worden meteen opgenomen in een menigte die richting paspoortcontrole gaat. Minutieus worden onze gezichten bekeken en de gegevens gecheckt en gedubbelcheckt en dan staan we buiten. Meteen voelen we de warme bries en halen diep adem, zeelucht! We nemen een taxi naar ons hotel aan de overkant van Victoria Harbour, op het bergachtige Hong Kong Island. Alhoewel we veel Chinezen zien, is de voertaal ineens Engels. Onze taxichauffeur begrijpt meteen waar we naar toe willen en in de hotel lobby worden we in het Engels begroet. We krijgen een kamer op de 17^e verdieping met uitzicht op de skyline, laten onze koffer achter en gaan met ons Nederlandse gidsboekje meteen de drukte van de stad in. Het blijkt dat we nog geen 1 minuut lopen van de Escalator logeren. Dat is een ingenieuze roltrap waarmee forensen tot ongeveer 10 uur ´s morgens beneden naar hun moderne kantoren worden vervoerd, waarna het systeem in tegenovergestelde richting gaat werken en je de rest van de dag weer omhoog kan. Helaas hebben we het omslagmoment nooit meegemaakt, geen idee hoe ze dat doen op die overvolle roltrappen. Links en rechts van de Escalator zijn talloze wijnbars, biercafé´s en restaurants. Hong Kong is een smeltkroes van rassen en nationaliteiten. Wat een verschil met het homogene Guangzhou waar de zeldzame buitenlanders elkaar toeknikken als teken van herkenning. Na 5 minuten heb je het knikken hier weer afgeleerd.

Vier dagen lang wandelen we rond en genieten van het bruisende Hong Kong. De contrasten zijn groot, van hypermoderne kantoorcomplexen, tot krappe eenmanskantoortjes propvol stapels oude dossiers. Van luxe winkelcentra vol Gucci en Prada, tot met waren volgepropte en verscholen Chinese winkeltjes. Van hypermoderne supermarkten met biologische producten uit de hele wereld, tot straatmarkten met levende en gedroogde vissen, en beproefde(?) medicinale middeltjes. Van de Britse koloniale invloed die nog te zien is aan het links rijden en de Engelse verkeersborden, tot de Chinese billboards en foto’s van ‘gekozen’ volksvertegenwoordigers. Van de imposante Anglicaanse kerken tot de kleine boeddhistische tempeltjes die over de hele stad verspreid te vinden zijn. We kijken onze ogen uit en lopen onze voetzolen kaal.

Natuurlijk nemen we ook een Star Ferry naar Kowloon. Op de Walk of Stars die ze daar naar het voorbeeld van Hollywood gemaakt hebben met de handafdrukken van de beroemdste Chinese filmsterren komen we een standbeeld van Bruce Lee tegen. Chinezen verdringen zich om zich samen met hem te laten vereeuwigen. Voor ons is hij de enige Chinese ster die we herkennen.

Na vier volle dagen gaan we terug met het vaste voornemen Hong Kong opnieuw te bezoeken. We hebben nog zoveel niet gezien en nog zoveel restaurantjes wachten om uitgeprobeerd te worden. In de trein genieten we na. Geshopt hebben we niet, Hong Kong is duur, maar de pot Nutella die we in een supermarkt vonden en een flinke stapel nieuwe boeken zitten veilig in Taco´s rugzak. De Kantonese treinmedewerkster komt langs en we bestellen groene thee. Daarna komt ze langs met een schaal huisgemaakte kippenpoten waar onze medepassagiers heerlijk van kluiven. De gameboys van de kinderen gaan aan. Opa achter ons voert luid een telefoongesprek in het Chinees. Dat klinkt vertrouwd, we zijn weer op weg naar ´huis´.