Dit jaar vieren de Chinezen op 22 september het Midnajaarsfestival. Elk jaar valt het op een andere datum: de vijftiende dag van de achtste maand van de maandkalender. Mensen reizen uit alle hoeken van het land naar huis om hun familie te bezoeken en samen te eten. ‘s Avonds kijken ze naar de volle maan en eten mooncakes. Het is een van de belangrijkste Chinese feestdagen, mede doordat deze dag in de achtste maand valt. Acht is een geluksgetal dat staat voor rijkdom en voorspoed. En dat is iets wat alle Chinezen voor zichzelf en hun familie wensen.

Weken van te voren delen ze mooncakes uit aan relaties, vrienden en verwanten. Hoe duurder en exclusiever de mooncakes, hoe meer waardering je voor iemand hebt. Dat maakt het een ingewikkeld spel om de juiste geef-rangorde te bepalen en te zorgen dat je niemand vergeet en daardoor beledigt. Mooncakes lijken een beetje op kleine, ronde, hoge gevulde koeken. Maar na Taco’s eerste hap van zijn allereerste mooncake blijkt deze niet zoet te zijn maar zout en gevuld met overheerlijk gekonfijt varkensvlees. Of hij het lekker vindt? Want er zijn er nog veel meer, met een vulling van een hele eierdooier, of een vulling van gezouten vis, of van in reuzel gebakken noten.

Terwijl de Chinezen zich voorbereidden op hun maanfeest, hadden wij als Nederlanders onze eigen nationale feestdag. Op uitnodiging van de Consul Generaal mochten we op het Consulaat de troonrede live komen volgen. Het Consulaat zit op de 34^ste verdieping van een futuristisch kantoorgebouw. Toen we er de eerste keer waren om ons als Nederlanders woonachtig in Guangzhou te melden, moesten we ons legitimeren voordat we met de lift naar boven mochten. Nu zijn de bewakers voorbereid. ‘Hélán?’ vragen ze zo gauw ze ons zien. ‘Shìde, women shì Hélánrén’ (onze Chinese les begint zijn vruchten af te werpen) en we mogen meteen doorlopen.

We zijn met een groepje van 30; in totaal wonen er zo’n 125 Nederlanders in Guangzhou. Met een Heineken van de tap en een bordje van het rijsttafelbuffet in onze hand kijken we naar de rijtour, ‘Hé, het is mooi weer in Nederland!’, en luisteren we naar de Koningin. Op vakantie mijd je alles wat Nederlands is of lijkt maar als je in het buitenland woont, is het een ander verhaal. Iedereen is nieuwsgierig naar wat de ander in China doet. Er is consulair personeel, er zijn stagiaires, er zijn mensen met een eigen bedrijf, anderen zijn uitgezonden zoals wij, bijna iedereen is hier tijdelijk. We praten en maken afspraken om elkaar nog eens te zien. Dan is de Nederlandse reünie bijna voorbij. ‘Wil iemand nog een toetje?’ Beleefd weigeren we het stukje mooncake dat ons wordt aangeboden. Daarna gaan we naar beneden en storten ons in het Chinese vakantieverkeer.