Bas en Jenny zijn getrouwd, weliswaar in Nederland, maar omdat Jenny (eigenlijk heet ze Zhang Yi Yan) oorspronkelijk uit Guangzhou komt, wordt het feest ook samen met de familie in China gevierd. De uitnodiging om erbij te zijn, hebben wij blij verrast aangenomen. Het is maar zelden dat je de kans krijgt een authentiek Kantonees bruiloftsbanquet bij te wonen. Het gaat in China niet om de trouwceremonie, dat gebeurt in de dagen voorafgaand aan het diner, ergens tussen neus en lippen door. Waar het om draait is samen eten, 3 keer van jurk verwisselen (de bruid), geen hap door je keel krijgen omdat je steeds moet toasten (de bruidegom), en glimmen van trots (de ouders van de bruid) omdat het je goed gaat in het leven en je dat graag met je familie en vrienden wilt delen.

Tot onze grote verbazing, worden we begroet als de eregasten uit Nederland en krijgen we een plaats aan de grote ronde tafel naast de bruid en bruidegom. We zijn gevraagd om rond 17.00 te komen. De gasten blijven aan een stuk door binnendruppelen. Sommigen volledig in pak of uitgedost als prinsesjes, anderen met driekwart broeken en t-shirts, met grove roodgeboende handen, alsof ze zo van het land afkomen. Wat later ook zo blijkt te zijn. Er worden rode envelopjes met geld aan het bruidspaar gegeven, die meteen een deel van het geld teruggeven, want voorspoed houd je niet alleen voor jezelf maar wens je anderen in gelijke mate toe.

Iedereen gaat met iedereen op de foto. Het lijkt erop dat we in tientallen Chinese fotoalbums terecht gaan komen, waarbij ze zich tot in lengte van dagen zullen blijven afvragen: ‘Wie waren dat eigenlijk?’ Om 19.00 gaan we aan tafel. Terwijl het bruidspaar allerlei rituelen moet afwerken, zoals het aanbieden van een kommetje thee aan alle gasten, wordt de drank ingeschonken. Alles komt tegelijk op tafel: groene thee, cognac, bier, wijn. De tijd om te proosten is begonnen. Omdat we in dit gezelschap bijzonder zijn, wordt er heel wat geproost met ons. Gan bei! Gan bei! klinkt het om ons heen en dan is het de bedoeling dat je je glas in een keer leegdrinkt. Binnen 5 minuten is de tafel naast ons in een uitgelaten stemming en wordt de eerste al te luidruchtige oom discreet afgevoerd.

Dan komen de gerechten. Ze worden achter elkaar op de glazen plaat gezet in het midden van de ronde tafel. Terwijl je de plaat voorzichtig ronddraait (het is niet de bedoeling dat je de plaat een zwieperd geeft terwijl oma net haar noodles aan het opscheppen is), pak je met je eetstokjes wat je lekker lijkt en legt dat in je eigen kommetje. Kantonezen willen vooral dat hun eten vers is, en wel zo vers dat je ook nog kunt zien wat je op je bord krijgt. Menigmaal hebben we levende ganzen aan fietsen zien bungelen op weg naar het middagmaal. En je kunt een Chinees geen groter plezier doen dan hem uit een aquarium vol vissen, schildpadjes en krabben zijn maaltje te laten aanwijzen. Vers betekent ook puur natuur, waardoor er in de Kantonese keuken weinig kruiden en specerijen worden gebruikt. Niets wordt gefileerd. Botjes en graten, alles blijft op z’n plek en dient om lekker te worden afgesabbeld. Terwijl wij het biggetje met zijn lichtgevende ogen steeds angstvallig doorschuiven, genieten we vooral van de activiteiten om ons heen. De omaatjes van in de tachtig smullen alsof ze in geen jaar zo lekker hebben gegeten. Oom naast ons lacht ons met z’n onvolledige gebit vriendelijk toe en ganbei’t nog maar eens met z’n glas cognac. De bruid komt voor de derde keer in een adembenemend mooie jurk naar beneden. De bruidegom moffelt een varkenspoot onder de tafel. Vader en moeder van de bruid vertellen hoe ze met niets uit China vertrokken en nu een goed leven hebben opgebouwd in Nederland en hoe trots ze zijn op hun kinderen. En overal tussendoor rennen kinderen en hebben de volwassenen de grootste lol.

En dan ineens is het eten op en dus ook het feest afgelopen. Er worden nog wat groepsfoto’s gemaakt. De gasten gaan naar huis en de jeugd maakt zich op om in een karaokebar verder te feesten. Voor de Chinese familie zijn Jenny en Bas na dit banquet pas echt getrouwd.